29 augustus 2012    –    7 december 2022

Niet meer tegen mij opspringen en mij met een kwispelende staart te begroeten.
Niet meer tegen mij aan gaan liggen.
Niet meer achter de bal aan hollen.
Niet meer op zoek naar duck.
Niet meer happen naar spuitend en/of spatterend water.
Het is stil in huis, geen geblaf meer, geen getrippel van hondepootjes.
Op mijn verjaardag kregen we de uitslag van de ct scan dat het niet goed met jou ging.
Je was al zo rustig, en ‘s avonds ging het echt niet meer goed met jou.
Vandaag 7 december kwam de dierenarts bij Marijke thuis om je in liefde te laten gaan.
Je bent vredig op je baasje Marijke in gaan slapen voor altijd.
Vanmiddag zijn we met jou naar Drachten gegaan en mogen je vrijdag weer op halen als sterrenstof.

29 augustus 2012 ben je geboren in Kollum.
Bij ons eerste bezoek kwam je zelf naar Marijke toe.
24 oktober kwam je bij ons wonen, je baasje was Marijke en ik werd opabaas.
6 september 2013 gingen Marijke en Mila tezamen met Wodian op zichzelf wonen.
Mila en ik bleven een heftige band houden, als ik je benaderde begon je staart te zwieberen van plezier.
Je eerste waf was voor mij. We hadden plezier met de bal en je duck.
Spelen met water vond je prachtig, happen naar de waterstraal. Ook achter de bladeren aanhollen was geweldig.
Je eerste keer in de sneeuw, happen naar de sneeuwvlokken.
Als ik een stukje kaas pakte, stond je al bij mij.
Als ik je aaide ging je op je rug liggen en als ik dan stopte ging je met je poot naar mijn hand toe dat ik verder moetst gaan.
Bedankt Mila dat je Marijke zo door haar ernstige ziekte hebt gesleept, je was haar steun en toeverlaat.
Je was bang voor onweer en vuurwerk. Ga nu maar mooi foto’s maken en hard trommelen in de wolken als het onweert.
Lieve Mila, ook voor mij was je een steun als het moeilijk was. Bedankt voor alles, je hoorde bij het gezin, bij de familie.