Tag: Familie Molenaar

In memoriam Mila

29 augustus 2012    –    7 december 2022

Niet meer tegen mij opspringen en mij met een kwispelende staart te begroeten.
Niet meer tegen mij aan gaan liggen.
Niet meer achter de bal aan hollen.
Niet meer op zoek naar duck.
Niet meer happen naar spuitend en/of spatterend water.
Het is stil in huis, geen geblaf meer, geen getrippel van hondepootjes.
Op mijn verjaardag kregen we de uitslag van de ct scan dat het niet goed met jou ging.
Je was al zo rustig, en ‘s avonds ging het echt niet meer goed met jou.
Vandaag 7 december kwam de dierenarts bij Marijke thuis om je in liefde te laten gaan.
Je bent vredig op je baasje Marijke in gaan slapen voor altijd.
Vanmiddag zijn we met jou naar Drachten gegaan en mogen je vrijdag weer op halen als sterrenstof.

29 augustus 2012 ben je geboren in Kollum.
Bij ons eerste bezoek kwam je zelf naar Marijke toe.
24 oktober kwam je bij ons wonen, je baasje was Marijke en ik werd opabaas.
6 september 2013 gingen Marijke en Mila tezamen met Wodian op zichzelf wonen.
Mila en ik bleven een heftige band houden, als ik je benaderde begon je staart te zwieberen van plezier.
Je eerste waf was voor mij. We hadden plezier met de bal en je duck.
Spelen met water vond je prachtig, happen naar de waterstraal. Ook achter de bladeren aanhollen was geweldig.
Je eerste keer in de sneeuw, happen naar de sneeuwvlokken.
Als ik een stukje kaas pakte, stond je al bij mij.
Als ik je aaide ging je op je rug liggen en als ik dan stopte ging je met je poot naar mijn hand toe dat ik verder moetst gaan.
Bedankt Mila dat je Marijke zo door haar ernstige ziekte hebt gesleept, je was haar steun en toeverlaat.
Je was bang voor onweer en vuurwerk. Ga nu maar mooi foto’s maken en hard trommelen in de wolken als het onweert.
Lieve Mila, ook voor mij was je een steun als het moeilijk was. Bedankt voor alles, je hoorde bij het gezin, bij de familie.

Ezra Evi Kuiper

Twee dagen na de uitgerekende datum is op 4 januari 2021 Ezra Evi Kuiper geboren.

Dochter van Tineke Kuiper-Molenaar en Sietze Kuiper, zusje van Lucas.
Lieve Ezra welkom in de familie!

Tante Marijke heeft een eigen bedrijfje madebyMAMO en dook meteen in de stoffen en naaimachines. Er waren al creaties gemaakt en er werden nachtelijke uren gespendeerd aan nieuwe creaties.

Ezra is het vierde kleinkind van opa Bram.

Lucas krijgt een . . . . . ?

Lucas kwam 19 mei 2020 bij opa langs om te vertellen dat ie grote broer werd.
 

Op 18 augustus j.l. kwam ie weer bij opa langs en wist op een ludieke manier (met een ballon) te vertellen dat hij een zusje krijgt. Lucas en neefje Ravi kunnen al leuk met elkaar spelen en gaan op dit moment naar dezelfde peuterspeelzaal, in dezelfde groep. Nu er een meisje komt is dit voor nichtje Zoë ook erg leuk.
Nu kan tante Marijke helemaal los met haar naaimachines en creaties.

Energie als je kinderen genieten

Jitske en Bram besluiten Zoë en Ravi, de kinderen van Bram zijn dochter Marijke die aan de chemo is, mee te nemen naar de boerderij van Jitske haar zus. Bij aankomst weet Zoë te vertellen dat het lekker ruikt. Zoë geniet van de koeien en de kalfjes, Ravi vindt de tractoren prachtig. Ondertussen valt Marijke haar haar uit en moet het er helaas afgehaald worden. Wat kan een moeder dan genieten en een positiviteit krijgen van de foto’s van haar twee kinderen die een geweldige middag op de boerderij hebben. Tjipke en Afke bedankt dat jullie er voor gezorgd hebben dat wij allemaal zo’n geweldige middag hebben gehad. Dank zij jullie was dit voor Marijke positieve energie.
 

Luctor et Emergo

Luctor et Emergo -> ik worstel en kom boven?
Opnieuw geconfronteerd worden met één van de ergste ziektes. Mijn lieve dochter Marijke, hoe dapper gaat zij de confrontaties aan. Diep respect voor haar. Nu ben ik behalve, wat haar vriend voor haar betekend, haar steun en toeverlaat en ga ik steevast mee naar het ziekenhuis. Ik lees en pluis voor haar de stukken en bijsluiters uit. We helpen mee met koken, brengen indien nodig haar kinderen naar bed, passen op en geven zorg. Negen januari is Marijke geopereerd. Gelukkig kregen we later het bericht dat de lymfklieren schoon waren. De eerste chemo begon 31 januari en 14 februari de tweede. Nadat in de tussentijd de kapper haar prachtige lange haar moest inkorten, was 15 februari voor Marijke een heftig moment toen bleek dat ze helemaal kaal werd. Wat maakte Marijke haar dag weer goed toen ze de foto’s zag waarop Zoë wild was van de beesten op de boerderij, van een zus van Jitske, en Ravi ging uit zijn dak van de tractors. En wat kun je dan als vader nog meer wensen als je zulke mooie teksten van je dochter ontvangt.

Zoals iemand mij al in een lief kaartje stuurde: “Nu angst realiteit is geworden, is het wederom tijd om te vechten.” Maar om je dochter dit hele proces te moeten zien beleven is hartverscheurend.

Daarom: “Ik worstel, maar blijf ik boven? Luctor et Emergo!

Marijke

Na een dikke 40 jaar wordt ik helaas opnieuw geconfronteerd met een van de ergste ziektes. Was het in de jaren 70 mijn moeder, nu is het Marijke mijn dochter.
Zo iemand in een lief kaartje schreef: Nu angst realiteit is geworden is het wederom tijd om te vechten.

Als terugkijken pijn doet.
vooruitkijken je bang maakt,
kijk dan naast je.
Ik ga met je mee,
Ik ben altijd bij jou,
Alle dagen

Marian Sonja Molenaar 50 jaar

Geen groot feest omdat je 50 was geworden, geen lachende mensen, geen cadeaus want jij wordt al veel te lang gemist.
Lieve Sonja 💕 wat had Marijke en Tineke je ook graag als leuke tante gehad, maar helaas ben je maar 7 jaar geworden en hebben ze je nooit gekend.
🌸Zoë (Sonja Anna) draagt met trots jouw naam als tweede naam, wij zullen je nooit vergeten ⭐️.

Een dik jaar later nadat mijn moeder was overleden werd ons gezin opnieuw geconfronteerd met de dood. Mijn zusje was met haar fietsje gevallen en had nogal wat problemen. Het was woensdagmiddag, ik was naar judo en werd opgehaald door een buurman, waar we verder niet zoveel contact mee hadden.
Marian Sonja, we noemden jou Sonja was niet meer, in de armen van haar vader overleden, onderweg naar het ziekenhuis. Sonja het zonnetje in huis. Je liep altijd te zingen over de Hemelse Vader.
Ik heb in mijn eigen poezie album een versje namens jou geschreven wat ik bij juf Paulusma nog heb laten controleren, je naam is eronder geplakt, nog door jezelf geschreven:

Hoger dan de blauwe luchten
en de sterretjes van goud.
Woont de Vader in de hemel,
die van alle kinderen houdt.

Lieve Sonja, ik zal je nooit vergeten, je bent mijn gouden sterretje, liefs je grote broer.

Klik hier -> Marian Sonja 42 jaar

Klik hier -> In memoriam Hermina Froukje en Marian Sonja mei 2010

*05-04-1969          †22-09-1976

Lieve mama

Lieve mama,
Wil je even wakker worden? Ik weet dat het moeilijk voor je is om je ogen open te doen – we hebben nog niet zoveel geslapen vannacht. Maar mama, ik heb je eigenlijk even nodig. Het zit namelijk zo, ik voel me wat alleen. Ik lig hier in mijn bed, en ik heb het een beetje koud.

Ik wilde eigenlijk niet huilen, dus sorry dat ik dat deed. Maar ik probeerde je aandacht al even te trekken door wat geluid te maken. Je sliep alleen best diep, en je hoorde me niet zo goed. Ik weet niet hoe ik anders je aandacht kan krijgen. Overdag zie en hoor ik dat jullie allemaal geluid maken en goed op elkaar reageren. Je praat ook zo tegen mij. En ik doe heel erg mijn best, maar ik kan dat niet. Dus huil ik, zodat je naar me luistert.

Mama, sorry dat ik huil. Zoals ik al zei: ik voel me wat alleen. Ik ben net negen maanden in je buik geweest waar ik me altijd veilig voelde. Ik vind het nogal eng, zo alleen in een groot bed. Ik mis het kloppen van je hart, het suizen van je bloed, de warmte en het eten. Ik mis het rijzen en dalen van je ademhaling, je hand die je beschermend om me heen legde toen ik in je buik zat.

Dus mama, wil je even luisteren? Ik roep je op de enige manier dat mij dat lukt. Ik voel me echt alleen. Ik heb je warmte en je rust even nodig. Ik wil zeker weten dat je er nog bent. Mag ik even bij je liggen, om even je warmte te voelen?

Even een knuffel
Mama, wat is dit fijn. Als ik voel hoe je me vasthoudt en zachtjes wiegt, als ik je ruik en voel, dan voel ik me zo veilig bij je. Ik voel je hand op mijn rug, en mijn oor ligt precies goed bij je hart. Mam, dit is voor mij thuis. Weet je nog toen we altijd samen waren? Toen voelde ik me altijd zo. Soms heb ik heimwee naar die tijd. Het was zo fijn om dichtbij je te zijn.

Ik hoor dat je zachtjes fluistert in mijn oor. “Alles is goed kleintje, alles is goed.” Je stem is zacht en zo vertrouwd. Je ruikt fijn mam. Een beetje naar mij, een beetje naar jou.

Mama, hou je me nog even vast? Ik ben echt heel erg moe. Ik ontspan in je armen – het lijkt weer even net als vroeger. Ik doe eventjes mijn ogen dicht, oké? Mag ik alsjeblieft nog even bij je liggen om te genieten van je. Je vinger over mijn wang is trouwens zalig. En wat lach je mooi. Er is niks waar ik gelukkiger van wordt dan jouw lach, jouw aanwezigheid. Ik doe even mijn ogen dicht, oké? Leg me niet gelijk weg, ik vind het erg fijn om hier even weg te dommelen. Mag ik hier niet een uurtje of wat liggen? We liggen toch fijn nu?

Dank je wel dat je mijn buikje aait. Het is al laat, iedereen slaapt. Ik ben blij dat je er voor me bent. Ik zou niet weten wat ik zonder je moet. Misschien doe ik toch nog eventjes mijn ogen dicht, hou je me alsjeblieft nog even vast?

Ik dommel weg op je borst. Je voelt zo fijn, zo zacht, zo vertrouwd. Er is nergens waar ik beter slapen kan dan hier. Mijn beentjes zijn opgetrokken, net als vroeger, toen ik nog bij je woonde. Ik hoor je hart weer kloppen, en ik beweeg mee op je ademhaling.

Straks leer ik het wel
Mama, je bent de beste plek om te zijn. Ik ben zo blij dat ik telkens weer bij je mag komen. Ik vind het ook vervelend dat ik het niet gewoon vragen kan, maar ik ben heel blij dat je er voor me bent. Je leert me als de beste hoe je goed voor iemand kan zorgen. Je leert me dat je luistert, zelfs als ik het niet vragen kan. Je leert me dat ik veilig ben, zelfs als ik me niet zo voel. Je leert me dat je van me houdt, zelfs als je heel erg moe bent.

En mama, ik hou van jou